![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSPCetQo17hOyRlayvsA8HWJ3WG57iel1nwc0X3wN7vYEl71ZBDf20627g-o9b3CB44HO-jHBpfbI6T3GJVWkKLeOd2sGjhLohIRFTyyIZfzZB1xnhEh8zBDny9R-POI0HidiTfVIzerWu/s400/danaide.jpg)
Çok güzel bir yüzü vardı.
Ve, o yüzünü taşa gömdü.
Rodin in Camille adındaki kendisinden 24 yaş küçük aşkını biçimlendirdiği heykeli.
Birbirlerini seviyorlar, istiyorlar ama o güçlü heykeltıraş elleriyle birbirlerine yeni biçimler vermeye uğraşıyorlardı.
İkisi de yeniden biçimlenmeyecek kadar katı bir malzemeden yapılmıştı, dağılmayı, parçalanmayı göze alıyorlar ama değişmeye yanaşmıyorlardı.
Sonunda Rodin Rose adında bir kadınla evlenip ,mesleğinde hızlı bir yükselişe geçerken,
Aşkını kaybeden Camille heykellerden uzaklaşarak ömrünün kalan 30 yılını akıl hastanesinde geçirdi.
Ne gariptir ki, bu büyük aşktan Rodin sanat tarihinin en erişilmez başarılarına doğru yürüdü, Camille ise bir akıl hastanesine doğru.
Kim bilir,
Camille, Rodin'e rastlamasaydı nasıl bir hayat yaşardı?
Kim bilir,
Camille'e hiç rastlamamış bir Rodin'in heykelleri nasıl olurdu?
YÜZÜNÜ TAŞA GÖMEN KADIN heykeli...AUGUSTE RODİN